Chirurgia rekonstrukcyjna tułowia zajmuje się zaopatrywaniem ubytków pourazowych klatki piersiowej, brzucha oraz narządów płciowych, ale także rekonstrukcją piersi po zabiegu mastektomii, rekonstrukcją narządów wewnętrznych ciała oraz zabiegami kosmetycznymi.
Rekonstrukcja ściany klatki piersiowej
W przypadku ubytków dotyczących skóry lub mięśni klatki piersiowej, wykorzystuje się przeszczepy skórne. Warunkiem przyjęcia się przeszczepu jest dobrze unaczynione podłoże, które nie zawiera elementów kostnych. Jeżeli doszło do ekspozycji nerwów, większych naczyń krwionośnych, bądź kości stosuje się płaty skórno-mięśniowe [1].
Duże ubytki w obrębie ściany klatki piersiowej (>10 cm, utrata więcej niż trzech sąsiadujących żeber) mogą powodować problemy z oddychaniem. W celu rekonstrukcji ubytków żeber można wykorzystać przeszczepy kostne, bądź materiały alloplastyczne [2].
Plastyka mostka bywa konieczna w leczeniu powikłań infekcyjnych po sternotomii. Konieczne jest usunięcie szwów, oczyszczenie rany oraz włączenie odpowiedniej antybiotykoterapii. Ubytek zamykany jest za pomocą płatów skórno-mięśniowych, pochodzących z mięśnia piersiowego większego, prostego brzucha, oraz najszerszego grzbietu [3-4].
Rekonstrukcja piersi
Po zabiegu mastektomii, istnieje wiele możliwości operacji odtwórczej piersi. Celem odpowiednio wykonanej rekonstrukcji jest nie tylko odtworzenie objętości i kształtu piersi przed zabiegiem, ale także wytworzenie symetrii w stosunku do pozostałej piersi, co wiąże się niekiedy w koniecznością dodatkowego zabiegu. Rekonstrukcja piersi może być jednoczasowa, czyli wykonana równocześnie z zabiegiem amputacji piersi lub opóźniona - wykonana kilka tygodni lub miesięcy po pierwotnym zabiegu [5].
Rodzaje zabiegów odtwórczych piersi:
• Wykorzystanie przesuniętych płatów +/- implanty
• Implanty umieszczone pod mięśniem piersiowym większym
• Ekspandery tkankowe a następnie implanty podskórne
• Wolny płat skórno-mięśniowy z mięśnia najszerszego grzbietu wraz z implantem
• TRAM (ang. Transverse Rectus Abdominis Myocutaneous Flap) – mięsień prosty brzucha z poprzeczną wyspą skórną
Bezwzględnym przeciwwskazaniem zabiegu rekonstrukcji piersi jest zapalna postać raka sutka, oraz problemy natury psychiatrycznej. Przeciwwskazania względne obejmują choroby przewlekłe: przewlekłe choroby płuc, niestabilna choroba wieńcowa, otyłość znacznego stopnia oraz zaawansowana cukrzyca, przebyte zabiegi na jamie brzusznej a także palenie tytoniu.
Istotnym elementem rekonstrukcji jest odtworzenie brodawki sutkowej. Operację rekonstrukcyjną otoczki przeprowadza się za pomocą tatuowania skóry bądź wykorzystaniu przeszczepu skórnego pobranego z przyśrodkowej powierzchni uda [6,7].
Chirurgia plastyczna sutka obejmuje także zabiegi redukujące wielkość nadmiernie dużych piersi. Ich obecność może powodować problemy z kręgosłupem (zwyrodnienia, bóle barków, pleców i szyi, objawy ucisku splotu barkowego, podrażnienie skóry pod piersiami). Operacja polega zwykle na usunięciu nadmiaru tkanki dolnej połowy piersi, jednocześnie przesuwając w górę brodawkę sutkową [2].
Rekonstrukcja ściany jamy brzusznej
Częste zabiegi w obrębie jamy brzusznej, otyłość, ubytki mięśniowe spowodowane urazami, mogą powodować powstanie przepuklin w obrębie powłok jamy brzusznej. W takich przypadkach konieczna jest operacja rekonstrukcyjna, polegająca na zaopatrzenie ubytku ściany mięśniowej poprzez wszycie siatki np. z goretexu. Duże ubytki skórne wymagają tak jak w przypadku klatki piersiowej, położenia przeszczepów skórnych, bądź płatów skórno-mięśniowych.
Abdominoplastyka
Plastyka powłok brzucha polega na usunięciu fałdu skórno-tłuszczowego w środkowej i dolnej części brzucha, wraz z ewentualnym wzmocnieniem ściany jamy brzusznej. W ten sposób osiąga się efekt spłaszczenia oraz prawidłowego napięcia brzucha [8].
Odleżyny
Tułów jest częstym miejscem tworzenia się odleżyn (głównie kość guziczna i krzyżowa, kręgosłup piersiowy).
Klasyfikacja odleżyn:
I – rumień ustępujący przy ucisku
II – rumień nie ustępujący przy ucisku
III – owrzodzenie skóry powierzchowne
IV – owrzodzenie w obrębie skóry i tkanki podskórnej
V – owrzodzenie w obrębie tkanki mięśniowej, niekiedy z wytworzeniem głębokiej jamy wypełnionej tkanką martwiczą.
W niektórych przypadkach konieczne jest chirurgiczne opracowanie odleżyny, polegające na wycięciu martwiczo zmienionych tkanek. Duże ubytki zamyka się za pomocą płatów skórno-mięśniowych [9].
Chirurgiczne leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu
Mimowolne wypływanie moczu jest znacznym obciążeniem dla pacjentki. Jest wynikiem uszkodzeń czynnościowych bądź anatomicznych w obrębie dolnego odcinka układu moczowego. Postępowanie chirurgiczne polega na doprowadzeniu do prawidłowego położenia układu zamykającego układ moczowy. Stosuje się metody podpierające i podwieszające
